Home » Aktualności » III rocznica nadania imienia Bł. Ks. J. Popiełuszki Szkole Podstawowej w Skrzyszowie 18.10.2013r.

Archiwum

III rocznica nadania imienia Bł. Ks. J. Popiełuszki Szkole Podstawowej w Skrzyszowie 18.10.2013r.

Dzień 18 października to święto patrona naszej szkoły. Przypadło w przeddzień 29 rocznicy Jego śmierci. Wszyscy uczniowie, nauczyciele, pracownicy i zaproszeni goście: wójt gminy Ostrów Piotr Cielec, sekretarz gminy Agnieszka Sochacka, sołtys i radny wsi Skrzyszów Andrzej Budzik spotkali się na uroczystej mszy pod przewodnictwem ks. proboszcza Janusza Skrzypka. 

Po mszy miała miejsce uroczysta akademia przygotowana przez Beatę Babiarz i Lidię Szymanek oraz Karola Książka. Uczniowie przypomnieli jakim ideom hołdował Bł. Ks. Jerzy oraz o Jego aktywnym towarzyszeniu hut¬niczej Solidarności. Bo rzeczywiście był dla robotników troskliwym i duchowym opiekunem. Zwłaszcza w stanie wojennym, kiedy ludzie byli skazywani na ciężkie więzienia. O¬n właśnie, jako ksiądz, w sutannie siadał na salach sądowych wśród dzieci i ich rodzin, bodaj jako jedyny ksiądz uczestniczył w tych procesach członków „Solidarności".  Od stycznia 1982 r. ks. Popiełuszko w ostatnią niedzielę każdego miesiąca, odprawiał Mszę św. (wraz z homilią) w intencji Ojczyzny. Żył i zginął, nawet na chwilę nie przeciwstawiając się temu, w co wierzył, dlatego ludzie ufali Mu wtedy gdy żył i ufają teraz- 29 lat po męczeńskiej śmierci. Ks. Jerzy był wielkim obrońcą człowieka, zwłaszcza człowieka pracy, walczył o godność osoby ludzkiej.
Postać ks. Jerzego, jego nauka, życie, działalność, świadectwo muszą być żywe. Nie możemy o nich zapomnieć. Recytacje uczniów zostały podkreślone wymownymi piosenkami:
„ Co ma przeminąć to przeminie”- P. Rubika
„Nie pytaj świata dokąd zmierza
Bo nie daj Boże prawdę powie
Miast pytać z paciorków w pacierzu
ułóż modlitwę za Jej zdrowie
Co ma przeminąć, to przeminie
A co ma zranić do krwi zrani
Piotr rzekł:
 
Quo Vadis Domine…”
„Świecie nasz”- M. Grechuty
„Pytać zawsze – dokąd, dokąd? 
Gdzie jest prawda, ziemi sól, 
Pytać zawsze – jak zagubić, 
Smutek wszelki, płacz i ból…”