Jak co roku przychodzi ten moment refleksji, że nic nie trwa wiecznie…
Zaduma nad przemijaniem człowieka, nad jego drogą życiową. Pochylamy się nad grobami bliskich nam osób i myślimy jak kruche jest życie ludzkie. Napis nagrobny w Kaplicy Czaszek przy Piazza Barberini w Rzymie głosi: „Wy jesteście tym czym my byliśmy, my jesteśmy tym, czym wy będziecie”. Smutna prawda o kruchości człowieka, o jego losie, o jego przemijaniu. Nadziei dodaje inny napis nagrobny w kościele pw. św. Klemensa w Rzymie „słabość ludzka płacze, nadzieja nieśmiertelna uśmiecha się”. To, ze słabości ludzkiej płaczemy, kiedy odchodzi ktoś bliski, ale nadzieja nieśmiertelna uśmiecha się wtedy, bo człowiek sięga dalej niż jego doczesność. Trwa jego pamięć. Ci którzy odeszli z tego świata trwają w naszej pamięci. Listopad w swej nostalgii zmusza do przemyśleń…
